Fae un par de díes que morría un de los cocineros que más me prestaba y anque tovía seya pronto pa damos cuente, la pérdida ye irreparable.Enorme como el legáu que mos dexa, Santi Santamaría prestabame y prestame per varios motivos: per personalísimu, -yera totalmente autodidáuta, per comprometíu con el terruñu- taba apegáu a la so terra y al llar de vieyo, y per moldeaor-facía de lo cenciello algo relevante, pasandolo per un colaor propiu onde lo xuntaba con la creatividá y la téunica que atesoraba. En fina, yera capaz de coyer la cocina d'ayeri-esos sabores que queden fixaos na tiesta dende guajes- y amalgamala de tal maniera, dando-y una tornia más, fasta ponela y llevala al llugar onde se merez. Llevanto'l vasu** y la cuchara n'esti casu, a la so memoria que de xuru seguirá presente n'os fogones de Can Fabes.
* *Atopandose Sant Celoni n'es estrimeríes del Montseny una cerveza de la zona paeciome bon homenaxe
Imáxenes: la primera semeya ta tomada prestada del diariu la Vanguardia y aparez tamién nel blog menalcas.blogspot.com La segunda ye propia de Cotoya para Sursum&Corda. Tóos los drechos reservaos.
